Halverwege maart was de stemming na de derde nederlaag op rij niet opperbest. Onnodig verloren van Delfstrahuizen, afgetroefd door QVC en onbenutte kansen tegen SVN ’69 betekende volgens de meesten dat het seizoen wel over was. De vierde plek was die tijd wel in zicht maar werd nooit in handen genomen door IJVC. Maar de Kypmantsjes kregen het op de heupen en verloren van de laatste zeven wedstrijden alleen van Franeker. De ploeg die de vierde plek verdedigde was Tollebeek en liet dat nou net de laatste tegenstander zijn van deze competitie. Met AVC in het kielzog als jager op plek vier en een wedstrijd tegen aanstaande kampioen QVC zou een overwinning voor IJVC in Tollebeek waarschijnlijk toch voldoende zijn om nacompetitie veilig te stellen. Dat de selectie er na de gelijkmaker voor streed tot het einde geeft toch aan dat ze gretig genoeg zijn om zichzelf te bewijzen aan de criticasters. Afgelopen weekend werd duidelijk dat een gelijkspel achteraf ook genoeg had geweest, maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt.

In het seizoen 2005/06 werden de laatste zeven wedstrijden gewonnen en kroonde IJVC zich ook tot periodekampioen. In de nacompetitie speelden we toen 6 kilometer verderop dan dat we komende zaterdag doen. In Twijzelerheide was VVT de tegenstander. Na een 2-1 nederlaag werd dit thuis rechtgezet en middels strafschoppen promoveerde we naar de 3e klasse.

Komend weekend mag het echter geen nederlaag zijn, aangezien de tweeluik wedstrijden afgeschaft zijn en we drie wedstrijden moeten winnen tegen verschillende tegenstanders om te mogen promoveren. Het kan zaterdag dus al uitlopen op een verlenging of strafschoppen. Er moet een winnaar komen aan het einde van de middag.

Helaas valt het programma van de slotdag een beetje in het water nu er een uitwedstrijd gespeeld wordt, maar de bus die geregeld werd was binnen no-time vol en er zullen rond de 100 supporters uit Ijlst langs de lijn te vinden zijn in Kollumerzwaag. Fantastisch!

Dan naar de tegenstander in de eerste ronde van de nacompetitie. Met Friese Boys treffen we een ploeg die we in de voorbereiding met 5-1 (1-1 rust) versloegen. Trainer is Ayelt van Zuiden (dit seizoen begonnen bij Friese Boys) die afgelopen seizoen nog present was op de slotdag in Ijlst toen hij met Bakhuizen tegenstander was in de laatste wedstrijd van het seizoen. Toen wonnen we met 1-0 in een wedstrijd waarin Jeroen Dijkstra nog zijn afscheid kreeg. De ploeg eindigde achter kampioen Opende en runner-up Drogeham als derde in de competitie en mag zodoende strijden voor promotie. Een prestatie van jewelste als je kijkt naar het feit dat ze afgelopen seizoen nog nacompetitie speelden om in de 4e klasse te blijven. Via Surhuisterveen en Westerkwartier wist de ploeg zich te handhaven.

Friese Boys speelde zich één seizoen eerder uit de FVB dan dat wij dat deden. In Het seizoen 1962/63 kroonden ze zich tot kampioen van de 1e klasse B om daarnaast ook nog kampioen van Friesland te worden door Bolswardia in een tweeluik te verslaan. Ditzelfde kopieerde IJVC het seizoen erop in de 1e klasse A om via BCV ook kampioen van Friesland te worden. In het debuutseizoen in de KNVB was Friese Boys twee keer te sterk voor IJVC en kroonden zich zelfs tot kampioen.

Tot eind jaren-80 speelden ze afwisselend in de 3e en 4e klasse met een uitschieter van één seizoen in de 2e klasse. Na drie seizoenen in de FVB werd de lijn omhoog weer ingezet en promoveerde het weer richting de tweede klasse. Qua historie is het dus een grotere club dan IJVC met ook meer kampioenschappen in de prijzenkast. Slechts één seizoen als laagste niveau in de 5e klasse is het een tegenstander om rekening mee te houden. Dat het in de drie seizoenen hiervoor maar 10 keer won van de 45 wedstrijden zegt niets.

De selectie herbergt twee spelers die meer scoorden dan onze topscorer Bos. Pieter van der Zwaag kwam tot vijftien treffers, opvallend genoeg scoorde hij de afgelopen zeven seizoenen maar acht keer. Luutzen Postma schoot twaalf keer raak en nam samen met van der Zwaag bijna 50% van de treffers voor hun rekening.

De historie in competitieverband geeft de volgende cijfers in vijf ontmoetingen. De eerste ontmoeting werd zoals hierboven geschreven verloren (4-1), daarna volgden drie gelijke spelen om de laatste in 1984 met 1-4 te winnen mede door een hattrick van Arie Hoekstra. De doelcijfers zijn hierdoor ook gelijk: 7-7.

Niet om zout in de wonden te strooien, maar de laatste keer dat er veel supporters met een trein uit Ijlst naar een wedstrijd gingen verliep dat niet al te best. Laten we hopen dat we nu meer ‘geluk’ hebben.

Oant sneon, en doch wat yn ûs klubkleuren oan!